Αντρέου Κωνσταντίνος
Παναγία βρεφοκρατούσα
_Andreou.webp?ext=jpg&v=06062024014247111111111111)
Αντρέου Κωνσταντίνος
Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου (1917-2007) ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες γλύπτες και ζωγράφους του 20ού αιώνα, με διεθνή αναγνώριση. Γεννήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας από Έλληνες γονείς, αλλά η οικογένειά του επέστρεψε στην Ελλάδα όταν ήταν ακόμα παιδί. Μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου αργότερα σπούδασε ζωγραφική και γλυπτική.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο Ανδρέου ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία και το 1935 έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση και το 1945 αναχώρησε για το Παρίσι, όπου έμεινε και δημιούργησε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του.
Στο Παρίσι, συνδέθηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες της εποχής, όπως ο Πάμπλο Πικάσο και ο Αντρέ Μπρετόν. Παράλληλα με τη γλυπτική, ασχολήθηκε και με τη ζωγραφική, αν και η κύρια φήμη του προήλθε από τα γλυπτά του. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από την εξερεύνηση της ανθρώπινης μορφής και της κίνησης, με μια μοντέρνα και αφηρημένη προσέγγιση. Ειδικότερα, το μέταλλο έγινε το κυρίαρχο υλικό του, μέσα από το οποίο ανέπτυξε την προσωπική του γλυπτική γλώσσα.
Ο Ανδρέου έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία και διακρίσεις. Το 1956 κέρδισε το μεγάλο βραβείο γλυπτικής στην Μπιενάλε της Βενετίας, καθιστώντας τον έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους Έλληνες καλλιτέχνες στο εξωτερικό. Τα έργα του εκτίθενται σε πολλά μουσεία και συλλογές σε όλο τον κόσμο.
Κατά τη διάρκεια της μακράς καριέρας του, ο Ανδρέου επηρέασε έντονα την ελληνική και διεθνή τέχνη, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια κληρονομιά με έργα που εξακολουθούν να εμπνέουν και να θαυμάζονται.
Ο Κωνσταντίνος Ανδρέου έφυγε από τη ζωή το 2007, αφήνοντας ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στην παγκόσμια τέχνη, με τη δουλειά του να παραμένει ζωντανή και επίκαιρη.