Πράσινος Μάριος

0 Έργα

Ο Μάριος Πράσινος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1916, μεγάλωσε όμως και σπούδασε στο Παρίσι, όπου και βρέθηκε με την οικογένειά του μετά τα γεγονότα του 1922. Το 1932 εγγράφεται στην Ecole des Langues Orientales και αρχίζει τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής κοντά στον Clement Serveau. Δύο χρόνια αργότερα ξεκινά η φοίτησή του στη Faculte des Lettres στο Παρίσι, ενώ ήδη, τόσο ο ίδιος όσο και η αδελφή του Gisele, η οποία έχει μόλις δημοσιεύσει κείμενά της σε περιοδικές εκδόσεις όπως τα “Documents 34” και “Minotaure”, κινούνται στον ευρύτερο κύκλο των σουρεαλιστών. Επαφές με ανθρώπους του θεάτρου, σχέδια και εξώφυλλα για εκδόσεις, το διαρκές ενδιαφέρον του για την υπέρβαση των ορίων μεταξύ γνώσης και ενόρασης, φυσικού και μεταφυσικού κόσμου, η αντιμετώπιση της ζωγραφικής ως γραφής, είναι τα στοιχεία που ορίζουν τις βασικές κατευθύνσεις της δουλειάς του, που διαμορφώνουν το στίγμα της και προδιαγράφουν τα ερωτήματα, με τα οποία θα βρεθεί αντιμέτωπος, από τα ήδη σουρεαλιστικής διάθεσης πρωιμότερα έργα του, προσωπογραφίες και αυτοπροσωπογραφίες, έως τις -εσωστρεφούς διάθεσης-πραγματεύσεις του φυσικού τοπίου, μετά την εγκατάστασή του στην Eygalieres στη Νότια Γαλλία.

Η πρώτη ατομική του έκθεση θα γίνει το 1938 στη γκαλερί του Pierre Vorms, ο οποίος και τον είχε ανακαλύψει στο Salon des Surindependants. Την ίδια χρονιά παντρεύεται τη Yolande Borelly. Στη διάρκεια του πολέμου θα ξεκινήσει η συνεργασία του με τις εκδόσεις N.R.F. (Gallimard), θα συναντήσει τον Albert Camus και τον Jean-Paul Sartre, και θα εικονογραφήσει το “Le Mur” του τελευταίου με έγχρωμα χαρακτικά. Σε συνεργασία με τον Raymond Queneau, το 1946, εκδίδει το “L’instant fatal”, διακοσμημένο με δικά του χαρακτικά, και, την επόμενη χρονιά κάνει τα κοστούμια για το έργο του Paul Claudel “Tobie et Sara”, που ανέβασε ο Jean Vilar στο φεστιβάλ της Avignon. Με τον Vilar θα ξανασυνεργαστεί το 1954 για τα σκηνικά και τα κοστούμια του “Μάκβεθ”. Το 1951 φιλοτεχνεί τις πρώτες ταπισερί και αγοράζει το σπίτι στην Eygalieres, όπου πρόκειται να ζήσει μέχρι το θάνατό του. Από το 1949 έχει τη γαλλική υπηκοότητα.

Το 1953 είναι η χρονιά που θα εικονογραφήσει με ξυλογραφίες και χαλκογραφίες το βιβλίο του Edgar Allan Poe, “The Raven”, και, το 1955 θα κάνει την πρώτη, από τις πολλές που θα ακολουθήσουν στον ίδιο χώρο, ατομική του έκθεση στην Galerie de France. Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’50 θα ταξιδέψει στην Ελλάδα, έχει ήδη ξεκινήσει να μελετά συστηματικά το τοπίο. 

Μέσα στις δεκαετίες του ’60 και του ’70 πραγματοποιεί εκθέσεις εντός και εκτός Γαλλίας, συνεχίζει την ενασχόλησή του με τις εκδόσεις (το 1973 οι εκδόσεις Gallimard εκδίδουν το βιβλίο του “Les Pretextats”) και τον κόσμο του θεάτρου (σχεδιάζει το 1969 τα σκηνικά και τα κοστούμια για το μπαλέτο “Eonta” του Ι. Ξενάκη). Αναγορεύεται επίσης Ιππότης των Τεχνών και των Γραμμάτων και Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής. Το 1980 εκθέτει στο Grand Palais τις σειρές “Paysages Turcs” (την οποία δουλεύει από τις αρχές της δεκαετίας του ’70) και “Σινδόνες”. Τα επόμενα χρόνια οργανώνονται αναδρομικές εκθέσεις του έργου του στη Γαλλία και στην Ελλάδα, ενώ, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, το 1986, ολοκληρώνεται η τοποθέτηση έντεκα μεγάλων ζωγραφικών συνθέσεων στην εκκλησία Notre Dame de Pitie.